ZKS Zwróceni Ku Słabości: WSPÓLNOTA BOGA OJCA W CZĘSTOCHOWIE

środa, 17 czerwca 2009

WSPÓLNOTA BOGA OJCA W CZĘSTOCHOWIE

WSPÓLNOTA BOGA OJCA W CZĘSTOCHOWIE
AD:
'Jesteśmy zaprzyjaźnieni ze wspólnotą Boga Ojca w Częstochowie, która w dużym stopniu inspiruje nas. Dlatego serdecznie polecamy Wam stronę www.ojcze.pl. Jest tam mowa o tzw. "towarzyszeniu życiu" i o tym, że stajemy przed potrzebującymi braćmi z pustymi rękoma, bo tylko Bóg obdarza".
Towarzyszenie Ojcowskie
Co to jest towarzyszenie Ojcowskie?
Bądź jakby ojcem dla sierot, a jakby mężem dla ich matki, a staniesz się jakby synem Najwyższego, i miłować cię On będzie bardziej niż twoja matka (Syr 4, 10)
WSPÓLNOTA BOGA OJCA W CZĘSTOCHOWIE spotkanie modlitewne
Każda trzecia sobota miesiąca, godz. 15.00
Zapraszamy na spotkania modlitewne WBO: ADORACJĘ ŻYCIA. Każda trzecia sobota miesiąca, godz. 15.00, Dom Ojca (przy Sanktuarium Krwi Chrystusa), Częstochowa ul. Świętego Kaspra del Bufalo 2/18a, os. Parkitka.
http://www.ojcze.pl/

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Zwróceni Ku Słabości: Nasza misja

Chcemy podzielić się z Wami pewnym marzeniem, które Bóg pozwolił nam zacząć realizować.
Chodzi o chrześcijańską wspólnotę młodych ludzi łączącą osoby zdrowe z tymi, które cierpią na różne psychiczne trudności (depresja, schizofrenia itd.)
Św. Teresa nie boi się słabości, mówi: "Ukochaj swoją niemoc". W jej oczach słabość, również ta psychiczna nie jest przeszkodą, lecz drogą. Towarzyszy nam również pełne nadziei przesłanie XII wiecznej mistyczki Juliany z Norwich: "On chce, byśmy zrozumieli, że całą moc naszego wroga trzyma mocno w swym ręku nasz Przyjaciel. Wówczas to dusza, która wie o tym prawdziwie(...) "wszystkie lęki zaliczy między cierpienia i choroby ciała i obawy umysłu". Chcemy jako wspólnota towarzyszyć braciom szczególnie doświadczonym przez tego rodzaju cierpienia. Ania 508 133 949, annaczerwin@op.pl

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, zwana też Mała Teresa, Mały Kwiatek

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, zwana też Mała Teresa, Mały Kwiatek; 'Cierpieniem zdobędzie się więcej dusz, niż najlepszym kazaniem"

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, zwana też Mała Teresa, Mały Kwiatek; właśc. Marie Françoise Thérèse Martin (ur. 2 stycznia 1873 w Alençon, Francja, zm. 30 września 1897 w Lisieux) – karmelitanka francuska, święta katolicka, patronka misji, doktor Kościoła. Święta Teresa urodziła się jako ostatnia z dziewięciorga dzieci Zelii Guerin i Ludwika Martin. Jej ojciec był zegarmistrzem, matka zaś koronkarką. Rodzice byli ludźmi pobożnymi i doświadczonymi przez cierpienie - wcześniej stracili już czwórkę dzieci. Okazało się, że i Teresie grozi śmierć, gdyż matka nie mogła jej karmić. Po kilku miesiącach prawie zagłodzonym dzieckiem zajęła się wiejska kobieta, u której mała Tereska spędziła pierwszy rok swojego życia. Po powrocie do domu krótko cieszyła się bliskością mamy. Zelia zachorowała na raka i zmarła 28 sierpnia 1877 r. W listopadzie cała rodzina przeprowadziła się do domu wuja Izydora w Lisieux.

Gdy Tereska skończyła 8 lat, rozpoczęła naukę w szkole klasztornej sióstr benedyktynek. 13 maja 1883 roku została uzdrowiona z ciężkiej choroby za pośrednictwem Matki Boskiej Zwycięskiej. W wieku 14 lat, w noc Bożego Narodzenia 1886 roku otrzymała łaskę wzmocnienia w znoszeniu cierpień. Latem odkryła w sobie powołanie misyjne. Poruszona do głębi obrazem ukrzyżowanego Jezusa, odczuła pragnienie ratowania grzesznych dusz. Zanosiła żarliwe modlitwy w intencji nawrócenia mordercy, niejakiego Pranziniego. Skazaniec w ostatniej chwili przed ścięciem pocałował krucyfiks. 29 maja 1887 roku Teresa poprosiła tatę o pozwolenie na wstąpienie do Karmelu. Swoją prośbę przedstawiła także Leonowi XIII w czasie pielgrzymki odbytej w listopadzie. Mimo piętrzących się trudności Teresie udało się w końcu zrealizować pragnienie - 9 kwietnia 1888 roku wstąpiła do Karmelu w Lisieux. Rok później - 10 stycznia rozpoczęła nowicjat. W ceremonii obłóczyn uczestniczył jej tata, który był już poważnie chory na uwiąd starczy. Pobyt ojca w szpitalu psychiatrycznym był upokarzający dla całej rodziny. Ta ciężka próba oczyściła Teresę i jeszcze bardziej przybliżyła do Jezusa. 8 września 1890 roku złożyła swoje śluby zakonne. Rok później odkryła "małą drogę dziecięctwa duchowego". Pragnęła by jej życie stało się aktem doskonałej miłości, a cierpienie możliwością jej pogłębienia i wykazania. W lutym 1893 roku została mistrzynią nowicjatu. Rok później 29 lipca umarł jej tata.

Pod koniec 1894 roku matka Agnieszka (będąca jednocześnie jej rodzoną starszą siostrą) poprosiła ją, by spisała wspomnienia z dzieciństwa (rękopis "A"). W następnym roku Teresa ofiarowała się Miłości Miłosiernej Boga oraz została duchową siostrą kleryka, który przygotowywał się do misji. Pierwszy rękopis "A", wraz z jej kolejnymi rękopisami "B" (spontaniczny list do Jezusa, wyrażający głęboką miłość Świętej) i "C" (opisujący życie zakonne Świętej) stanowią autobiografię świętej, opublikowane po jej śmierci. Nocą w Wielki Piątek 1896 roku pojawił się pierwszy krwotok z płuc, zachorowała na gruźlicę. Niedługo później przeżyła "noc wiary". Zmierzając ku śmierci zawierzyła się Jezusowi, przeżywając z Nim swoją drogę cierpienia. 30 września 1897 roku umarła w ekstazie miłości. W 1997 roku ogłoszono ją Doktorem Kościoła.

29 kwietnia 1923 papież Pius XI ogłosił ją błogosławioną, 17 maja 1925 - świętą, a 14 grudnia 1927 – główną patronką misji. 19 października 1997 papież Jan Paweł II nadał jej tytuł Doktora Kościoła powszechnego. Wspomnienie św. Teresy przypada na 1 października.

Najczęściej przedstawiana jest z różami i krucyfiksem. Jej autobiografia, spisana na polecenie matki przełożonej, zatytułowana później Dzieje duszy, należy do klasyki karmelitańskiej. Relikwie św. Teresy od Dzieciątka Jezus peregrynują po całym świecie. W 2005 roku (od 1 maja do 15 sierpnia) były w Polsce.

Św. Julianna z Norwich

Św. Julianna z Norwich (prawdziwe imię nieznane; 1342 - c. 1416) – angielska pustelnica, jedna z najważniejszych przedstawicielek mistycyzmu chrześcijańskiego, nazwana przez Thomasa Mertona największym angielskim mistykiem i teologiem. Nazywana jest Julianną, gdyż mieszkała przy kościele pw. św. Juliana w Norwich. Kiedy w 1373 roku ciężko zachorowała, była przekonana o zbliżającej się śmierci, a nawet otrzymała ostatnie namaszczenie, doznała serii szesnastu objawień. Wizje skończyły się, gdy Julianna wyzdrowiała.
Julianna sporządziła listę swoich wizji wraz z krótkim komentarzem (tzw. "Tekst krótki"). Około 20 lat później stworzyła dzieło będące rozwinięciem pierwszego tekstu (tzw. "Tekst długi"). Były to Objawienia Bożego miłosierdzia (Revelations of Divine Love, znane także jako A Revelation of Love – in Sixteen Shewings), według współczesnych badań pierwsza anglojęzyczna książka napisana przez kobietę.wikipedia
***Znaną jako Juliannę z Norwich autorkę Objawienia Bożej miłości, Tomasz Merton uznał za największego angielskiego mistyka i teologa. Bezimienna rekluza (zamurowana pustelnica, której imię pochodzi najprawdopodobniej od kościoła świętego Juliana w Norwich) nie cieszyła się u współczesnych takim rozgłosem jak Brygida Szwedzka czy Katarzyna ze Sieny. Wyspiarscy mistycy i teolodzy, w porównaniu do kontynentalnych, zawsze mieli słabszą moc oddziaływania.
Julianna jedynie doradzała przybywającym do kościoła w Norwich rodakom. Nie prowadziła korespondencji z władcami i papieżami. Stąd i danych biograficznych jest dużo mniej. Pozostało po Juliannie jej dzieło – spisane w dwóch wersjach: krótszej i dłuższej – objawienie, którego zaczęła doświadczać od 1373 r. Z niego to – mówiącego też co nieco i o jego autorce – można wnioskować, że Juliannę dręczył problem cierpienia. Nic dziwnego, zważywszy w jak pesymistycznych i trudnych czasach przyszło jej żyć. Wiek IV – już „jesień średniowiecza” – był świadkiem wojen, w tym i tej zwanej stuletnią, w której udział brała ojczyzna Julianny. Przede wszystkim był to wiek straszliwej dżumy dymieniczej, która nie tyle zdziesiątkowała ludność Europy, co przetrzebiła ją do tego stopnia, że w niektórych regionach pozostała przy życiu jedna czwarta populacji.
Jej zasięg i szybkość rozprzestrzeniania się jeszcze dziś budzą pełne zgrozy i niewyjaśnione pytania. W czasach Julianny czarna śmierć przyniosła biedę, recesję, przerażenie, a także pytanie czy nieszczęścia spadające na ludzi są karą Bożą. Juliannę – dziecko swojej epoki – musiało dręczyć to tak samo, jak wielu ludzi próbujących zrozumieć Boskie zamiary. Dostojni paryscy profesorowie, rozważający przyczyny epidemii w ostatecznej konkluzji napisali: „Nie możemy pominąć tego, że każda zaraza spada na świat z woli Boskiej. Pozostaje nam jedynie poradzić ludzkości, aby pokornie zwróciła się do Boga”.
Julianna, ze swoim niepokojem o naturę cierpienia zwróciła się do Boga. Odpowiedź, którą otrzymała, może zadziwiać, zważywszy na charakter epoki, w której przyszło żyć angielskiej pustelnicy. Jakkolwiek przyczyną cierpienia jest grzech (co było odpowiedzią jak najbardziej zgodną z wyobrażeniami ludzi średniowiecza), to nie jest on miarą wszechrzeczy i ostatecznie „wszystko będzie dobrze”. Grzech jest konieczny, gdyż uczy pokory wobec Boga. Gdyby człowiek nie zgrzeszył, nie doceniłby Bożej miłości i czułby się równy Bogu. „Trzeba nam upaść i trzeba byśmy to sobie uświadomili. Gdybyśmy bowiem nie upadli, nie wiedzielibyśmy wcale, jak słabi i nędzni jesteśmy sami z siebie”. Jednocześnie grzech nie jest dla człowieka powodem do wstydu, ale do dumy, gdyż „nie poznalibyśmy w tak wielkiej mierze przedziwnej miłości naszego Stwórcy”.

Dzieło zbawienia przewyższa siłę grzechu. Julianna otrzymała też zapewnienie, że Chrystus nie kieruje wyrzutów w stosunku do grzesznych ludzi, a jedynie czułe współczucie. Wreszcie – co najważniejsze – Julianna dowiaduje się, że nie powinna się martwić. „Chcę uczynić wszystko dobrze. Uczynię wszystko dobrze. Mogę uczynić wszystko dobrze i potrafię uczynić wszystko dobrze i sama zobaczysz, że wszystko będzie dobrze” – mówi Chrystus do Julianny.
Julianna odkryła w Bogu taką czułość, dobroć i delikatność, że właściwym porównaniem wydało się jej porównanie Bożej miłości do miłości matczynej. Stąd nazywa Jezusa „Moja czuła Matko, moja Łaskawa Matko, moja umiłowana Matko, najlepsza ze wszystkich” – tak się zwraca w modlitwie. I Chrystusa to nie obraża. Gdyż – jak pisze Julianna – „nawet jeśli nasza ziemska matka może znieść to, że ginie jej dziecko, nasza Matka niebiańska, Jezus, nie może pozwolić, abyśmy zginęli my, którzy jesteśmy Jego dziećmi”.
Czytając przejmujące zapiski z czasów zarazy, z których można dowiedzieć się, że strach przed straszną śmiercią był tak silny, że rodzice opuszczali swoje dzieci nie podając im nawet kubka wody można lepiej zrozumieć, co Julianna miała na myśli pisząc o swoim bezgranicznym zaufaniu, a nazwanie Jezusa Matką staje się też odbudową zachwianej wiary w ziemskie macierzyństwo, które nie zawsze było w stanie sprostać zaufaniu swoich dzieci.
Z wielka wiarą Julianna świadczy, że „Pan nasz nie był nigdy zagniewany i nigdy nie będzie. Ponieważ jest Bogiem, jest dobry, jest prawdą, jest miłością, jest pokojem”. Jakże różny to obraz od porównania Boga do surowego karzącego ojca, zbyt często przypominającego ludzkich ojców. W objawieniu Julianny Bóg nie jest tworzony na obraz ludzi. To prawdziwy – współczujący i kochający Bóg powinien stać się obrazem dla matek i ojców.
Nieznanego imienia pustelnica zmarła przekonana o Bożej miłości w 1413 roku. Nie doczekała zakończenia wielkiej schizmy zachodniej, nie słyszała o Janie Husie, jej dzieło nigdy nie zostało oskarżone o herezję aż do naszego przedziwnego i tolerancyjnego XXI wieku, w którym nie szokujące w czasach Julianny zdania potrafią zgorszyć pobożnych i bogobojnych chrześcijan.Dorota Walencik

Święta Teresa z Ávili

Święta Teresa z Ávili, Teresa od Jezusa, Teresa Wielka (dla odróżnienia od Małej Tereski), Teresa Hiszpańska, właściwie Teresa Sánchez de Cepeda y Ahumada (ur. 28 marca 1515 w Ávili w Hiszpanii, zm. 4 października 1582 w Alba de Tormes w Hiszpanii) – hiszpańska zakonnica i mistyczka, reformatorka zakonu karmelitanek, Doktor Kościoła. Kanonizowana w 1622 roku. Była trzecim dzieckiem Alonsa Sancheza de Cepeda i jego drugiej żony Beatrycze de Ahumada. Jej rodzina pochodziła z nawróconych na katolicyzm Żydów (maranów), a jej dziadek ze strony ojca przyjął chrzest w roku 1485.
Od młodości przepełniona ideałami poświęcenia się w imię wiary katolickiej. Po utracie matki w roku 1530, ojciec oddał ją pod opiekę zakonu augustianek w Ávili. Tam powstał zamysł o poświęceniu się życiu zakonnemu. Po ponad roku ze względu na poważne kłopoty zdrowotne Teresa powróciła do domu rodzinnego. W roku 1534 potajemnie wstąpiła do zakonu karmelitanek w Ávili, a w roku 1555 po przeżyciach mistycznych (niektóre z przekazów głoszą, że w czasie snu potrafiła unosić się w powietrzu tj. lewitować) postanowiła przywrócić w zakonie surową regułę, która została złagodzona w XIV i XV wieku. Mimo oporów w zakonie karmelitanek, za zgodą papieża, w roku 1562 utworzyła pierwsze zreformowane zgromadzenie, a od 1567 współpracowała ze św. Janem od Krzyża nad dalszą reformą. Powstały dalsze klasztory o zreformowanej regule (karmelitanki bose pod wezwaniem św. Józefa), także męskie w Medina del Campo, Malagón, Valladolid, Toledo, Pastranie, Salamance i Albie de Tormes. W sumie przez ostatnich 15 lat życia, podróżując po kraju w bardzo prymitywnych warunkach, założyła w Hiszpanii 17 klasztorów karmelitanek bosych i przyczyniła się do powstania 15 klasztorów męskich. Jej działalność miała wpływ na odrodzenie religijne w całej Europie oraz umocnienia kontrreformacji.
Święta Teresa z Ávili została beatyfikowana przez papieża Pawła V 24 kwietnia 1614, kanonizowana przez papieża Grzegorza XV 12 marca 1622.W 1922, podczas obchodów trzechsetnej rocznicy kanonizacji św. Teresy, Uniwersytet w Salamance przyznał jej pośmiertnie doktorat honoris causa. Biskup Ávili poprosił wtedy papieża Piusa XI o włączenie świętej w poczet Doktorów Kościoła. Papież odpowiedział: obstat sexus, co oznacza: płeć stanowi przeszkodę. Zapowiedział jednak, że pozostawi ostateczną decyzję swojemu następcy. Następca Piusa, Paweł VI poprosił Kurię Rzymską o rozstrzygnięcie, czy kobieta, która miała ogromny wkład w rozwój Kościoła, może zostać Doktorem Kościoła. Kuria nakazała odpowiedzieć na to pytanie czterem przedstawicielom różnych zakonów męskich - Karmelicie, Dominikaninowi, Franciszkaninowi i Jezuicie. 17 grudnia 1967 roku wydano przychylną odpowiedź. 27 października 1970 św. Teresa została włączona, wraz ze św. Katarzyną ze Sieny w poczet Doktorów Kościoła jako pierwsze dwie kobiety.
Patronka
Św. Teresa jest patronką Hiszpanii oraz miejscowości Pozega w Chorwacji, a także matek, chorych, w szczególności osób cierpiących na bóle głowy, wytwórców koronek, zakonników, ludzi wyśmiewanych z powodu ich pobożności oraz Ruchu Rodzin Nazaretańskich.
Ekstaza św. Teresy z Ávili, rzeźba Berniniego z kościoła Santa Maria della Vittoria w Rzymie, ilustrująca fragment pism świętej o jej wizji: "Pewnego dnia pojawił mi się piękny anioł. Widziałam w jego ręku długą strzałę, której czubek zdawał się być z ognia. Uderzył mnie nią w serce. Ból był tak realny, iż zmusił mnie do jęku. Jednocześnie był tak słodki, iż nie chciałam się od niego uwolnić. Żadna radość nie daje takiego ukojenia. Gdy anioł zabrał strzałę, pozostałam w wielkiej miłości do Boga."
Ikonografia
W ikonografii, atrybuty świętej to: krzyż, pióro, księga, habit karmelitanek bosych, napis Misericordias Domini in aeternum cantabo, serce przeszyte przez anioła strzałą miłości.
Dzieła Św. Teresa należy do klasyków literatury hiszpańskiej doby renesansu. Jednocześnie jest jednym z najważniejszych pisarzy Kościoła Katolickiego (oficjalnie została uznana za Doktora Kościoła).Do najważniejszych jej dzieł zaliczane są:
Życie (Libro de mi vida lub Vida)
Droga doskonałości (Camino de perfeccion, 1565-1570, wydanie polskie 1625)
Twierdza wewnętrzna (El castillo interior o las Moradas lub Moradas del castillo interior, 1577, wydanie polskie 1633)
Księga fundacji (Libro de las fundaciones)
Inni o Świętej [edytuj]
George Eliot (wł. Mary Ann Evans) uczyniła ze św. Teresy genius loci swojej powieści Miasteczko Middlemarch, jednocześnie dając do zrozumienia, że taka postać nie mogłaby żyć w społeczeństwie wiktoriańskim[1]
Josef Breuer i Zygmunt Freud w swoich Studiach nad histerią nazwali św. Teresę patronką histeryczek, uznając jej doznania mistyczne za przykład histerii. Stwierdzili oni jednak także, że była ona "kobietą obdarzoną geniuszem i wybitnymi zdolnościami praktycznymi".
Simone de Beauvoir pisała w Drugiej płci, że św. Teresa "nie jest niewolnikiem swojej psychiki i hormonów" i że "trzeba podziwiać (...) wielkość wiary, która dociera do najbardziej intymnych części ciała".
Jan Paweł II "Trzeba, by bogate dziedzictwa pozostawione przez Teresę od Jezusa zostało dogłębnie przemyślane i by skutecznie wpłynęło na odnowienie życia wewnętrznego narodu, a przez to na odrodzenie całego życia kościelnego w jego różnorakich przejawach.
Gigantyczna postać Wielkiej Teresy, nie tylko w skali lokalnej czy narodowej, ale w skali powszechnej, powinna być silną zachętą w tym kierunku".
Jan Paweł II "W dniu 4 października roku 1582, który we wprowadzonym później Kalendarzu Gregoriańskim wypadł 15 października, w Alba, w granicach diecezji w Salamance, odeszła do Oblubieńca święta Teresa od Jezusa, osłabiona wiekiem i chorobą, lecz wciąż pełna żaru i płomiennej miłości do Boga i Kościoła. Przebyła długą drogę, opromienioną darem łasi prawdziwą "drogę doskonałości", na której przez modlitwę otwarła się na służbę miłości przeniknęła w głąb "twierdzy duszy" i doświadczyła tej miłości, która im bardziej kogoś łączy z Bogiem, tym bardziej pobudza go do przejęcia się duchem Kościoła i do poświęcenia się Kościołowi".

Duszpasterstwo Akademickie w Archidiecezji Katowickiej

Duszpasterstwo Akademickie w Archidiecezji Katowickiej
"Starajcie się, by wasza wiara dojrzewała poprzez waszą naukę i pracę, poprzez sport, muzykę i sztukę. Starajcie się wzmacniać ją modlitwą i żywić sakramentami, abyście byli natchnieniem i wsparciem dla wszystkich, którzy są wokół was." Benedykt XVI
Randwick, Sydney - 19.07. 2008
Archidiecezjalny Ośrodek Duszpasterstwa Akademickiego
ul. Wita Stwosza 16; 40-042 Katowice
http://www.da.katowice.pl/index.php
*****
Ośrodki Duszpasterstwa Akademickiego w Archidiecezji Katowickiej
1. CENTRALNY OŚRODEK DA
ks. dr SPYRA Marek, ul. Powstańców 21/7, 40-039 KATOWICE
tel. 32/608 25 17; 502 150 394 e-mail: marek.spyra@da.katowice.pl
2. OŚRODEK "GRANICZNA" www.graniczna.eu
ks. dr GODZIEK Mirosław, ul. Krasińskiego 21, 40-018 KATOWICE
tel. 032/251 95 49; 506229295,e-mail: da_graniczna@op.pl
3. OŚRODEK "ZAWODZIE" www.ae.katowice.pl/da
ks. dr POLOK Grzegorz, ul. 1 Maja 52, 40-287 KATOWICE
lub Akademia Ekonomiczna, budynek E pokój 501
tel. 032 72 40 276; 604 894 777 e-mail: wnmp@poczta.onet.pl
4. OŚRODEK FODA o. ORCZYK Boguchwał OFM, ul. Panewnicka 76, 40-720 KATOWICE;tel. 32/2526870; 694 834 256 e-mail: boguchwal@o2.pl
5. OŚRODEK DAR ks. ŚPIEWAK Rafał , ul. Ks. F. Brudnioka 5, 44-200 RYBNIK tel. 32/4225363; 501 022 025;e-mail: r_spiewak@onet.eu
6. OŚRODEK DA BOGUCICE http://da.bogucice.com.pl
ks. NORAS Marek, ul. Ks. Markiefki 89, 40-211 KATOWICE
tel. 32/258 47 92
7. OŚRODEK ŻORY ks. TOMASZEK Czesław, ul. Garncarska 16, 44-240 ŻORY
tel. 32/4342955; 604 191 255 e-mail: c.tom@onet.eu
8. OŚRODEK ŚW. JADWIGI ks. GAJDZIK Damian, ul. Wolności 51, 41-500 CHORZÓW tel. 606 717 040; 032/345 60 47 e-mail: damiano111@wp.pl
9. OŚRODEK NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
ks. KRAJEWSKI Maciej, ul. 1 Maja 36, 44-330 JASTRZĘBIE ZDRÓJ
tel. 32/476 22 58; 608 513 332,e-mail: mackraj@poczta.fm
10. OŚRODEK PRZY GWSP ks. ACHTELIK Stanisław, ul. Murckowska 147, 41-408 MYSŁOWICE-ŁAWKI tel. 32/2223932
11. OŚRODEK KOSZUTKA o. MADEJSKI Bartosz OMI, ul. Misjonarzy Oblatów NMP 58, 40-129 KATOWICE tel. 32/2037191; 605 313 002
e-mail: barmadomi@interia.pl
12. OŚRODEK BRYNÓW ks. PASZKOT Jarosław, ul. Przyklinga 12, 40-551 KATOWICE tel. 32/2518660
13. OŚRODEK JÓZEFOWIEC ks. RĄCZKA Łukasz, ul. Mikusińskiego 8, 40-146 KATOWICE tel.32/2501293; 663045551 e-mail: llukasz.raczka@gmail.com
14. OŚRODEK M.B. PIEKARSKIEJ ks. DZIURA Łukasz, ul. Ułańska 13, 40-887 KATOWICE tel.32/3518820;696155284, Dziurazm@poczta.onet.pl
15. OŚRODEK MICHAŁKOWICE;ks. GEMBARA Krzysztof, ul. Kościelna 1, 41-103 SIEMIANOWICE;tel. 32/2281190
16. OŚRODEK KRZYŻA ŚW. ks. MATRACKI Grzegorz, ul. Powstańców 2, 41-100 SIEMIANOWICE tel. 32/2281151
17. OŚRODEK ŚW. WOJCIECHA ks. PRZEPŁATA Lesław, pl. Kard. Wyszyńskiego 1, 43-190 MIKOŁÓW tel. 32/7380490
18. OŚRODEK ŚW. PIOTRA I PAWŁA ks. KEMPKA Dariusz, ul. Bpa T. Kubiny 10, 41- 600 ŚWIĘTOCHŁOWICE tel. 32/2454752; 609 909 555
e-mail: kempisdar@poczta.onet.pl
19. OŚRODEK TRÓJCY PRZENAJŚWIĘTSZEJ ks. WOLNIK Marek, ul. Ks. T. Tunkla 2, 47-707 RUDA ŚL - KOCHŁOWICE tel. 32/2428867
20. OŚRODEK HOŁDUNÓW;ks. PAWLIK Waldemar, ul. Lewandowskiej 42a, 43-143 LĘDZINY;tel. 32/2166004
21. OŚRODEK HALEMBA;ks. dr BARTOSZEK Antoni, ul. 1 Maja 36, 41-706 RUDA ŚL.- HALEMBA;tel. 501 462 215; (32/2434062)
22. OŚRODEK M. B. CZĘSTOCHOWSKIEJ ks. MUSIAŁ Stanisław, ul. Kapelanów Wojskowych 5, 44-194 KNURÓW
tel. 32/336 21 25; 505 080 704 e-mail: musiostan@op. pl
23. OŚRODEK NAWIEDZENIA NMP ks. PUKOCZ Tadeusz, ul. Kościelna 14, 41-404 MYSŁOWICE-BRZEZINKA tel. 32/222 26 09;e-mail: xted@wp.pl
24. OŚRODEK WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH ks. NEUGEBAUER Marian, Pl. Ks. Prał. Józefa Kuczery 2, 43-200 PSZCZYNA
tel. 604 143 292 25. OŚRODEK ŚW. JÓZEFA
www.swjzaleze.katowice.opoka.org.pl
ks. HERTLING Józef, ul. Gliwicka 76, 40-854 KATOWICE-ZAŁĘŻE
26. OŚRODEK ŚW. KAROLINY ks. KOLBIARZ Grzegorz, ul. Ks. Józefa Tischnera 50, 43-110 TYCHY tel. 668 308 106
e-mail: grzesiukol@op.pl
Archidiecezjalny Ośrodek Duszpasterstwa Akademickiego
ul. Wita Stwosza 16; 40-042 Katowice

ZKS Zwróceni Ku Słabości

środa, 17 czerwca 2009

WSPÓLNOTA BOGA OJCA W CZĘSTOCHOWIE

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Zwróceni Ku Słabości: Nasza misja

ZKS Kontakt

Fundacja FormaT- nasz parasol do spraw formalnych

lista blogów

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, zwana też Mała Teresa, Mały Kwiatek

Św. Julianna z Norwich

Święta Teresa z Ávili

linki

Archiwum bloga

Duszpasterstwo Akademickie w Archidiecezji Katowickiej

Współtwórcy

Obserwatorzy